Rondreis van mijn dromen: Cuba Deze reis stond al jaren op mijn lijstje. Iets waar ik tot nu toe alleen maar van kon dromen en met een klein beetje jaloezie van andere kon aanhoren hoe bijzonder het was. Vorig jaar na mijn stage op Curaçao was ik eigenlijk van plan om te gaan. Maar door COVID-19 en de protesten van vorig jaar juni ging dit niet door.
Mijn wens werd alleen maar groter en groter, en ik moest en zou ooit nog naar Cuba gaan. Nog voordat het land echt zou gaan verwesteren. Want zeg nou eerlijk: we willen allemaal het beste voor de Cubanen zelf, maar het gevoel van authentieke Cuba waar de tijd heeft stilgestaan, wie wil dat nou niet zien?
Mijn rondreis begon in Havana. De hoofdstad van het (ei)land. Volgens de laatste cijfers zouden er anno 2022 net iets meer dan 2 miljoen mensen in de stad wonen. Cuba is het land van de contrasten en die waren meteen op de eerste dag in Havana zichtbaar. Zo ligt er naast het duurste hotel van het land, gelegen in het centrum van Havana is, een wijk vol armoede. Om en rond het Capitool wat een gouden dak heeft, zijn duurdere winkels, hotels en gebouwen in goede staat te vinden. Ga je hier wat verder vandaan, dan wordt het echte Cuba zichtbaar met kleine lokale bakkertjes waar mensen soms uren in de rij staan met hun peso’s en hun bonnenboekjes.
De stad heeft een rijke geschiedenis en cultuur. Door het centrum heen zijn verschillende musea te vinden zoals het Havana Club Museum, Museum van de Revolutie en het Stadsmuseum. Ondanks de vele musea en kathedralen in de stad, is de stad eigenlijk zelf een openluchtmuseum door de talloze gekleurde oldtimers, oude gebouwen, de sigarenfabrieken, de pleinen en muziek op straat.
Zelf heb ik een bezoek gebracht aan het Havana Club Museum en werd ik in een oldtimer rondgereden.
Rondreis van mijn dromen: Viñales Cuba
Op de derde dag liet ik de drukte van de stad achter me en vertrok ik naar Viñales. Het leek wel hoe verder ik van Havana af was, hoe verder ik terug in de tijd ging. Er waren steeds minder auto’s er op de weg en er reden vooral wagens met paard. In Viñales bezocht ik de Valle del Viñales, bekend om de grote mongotes (kalkstenen bergen). Het landschap gaf mij een prehistorische indruk en alleen de dinosaurussen miste ik nog. De vallei is UNESCO werelderfgoed en als je de foto’s bekijkt, wordt snel duidelijk waarom. Uit het landschap reizen mogotes omhoog en hier en daar een palmboom. In de vallei zie je veel boeren bezig op het land of druk in de weer op de tabaksplantages want Viñales is namelijk dé tabaksregio van Cuba.
Later die middag bezocht ik ook een tabaksplantage waar een van de jongens die daar werkte voordeed hoe echte Cubaanse sigaren werden gerold. Natuurlijk kon het niet aan mijn reis ontbreken om er zelf ook eentje te roken!
Het dorpje Viñales zelf, stelt niet zo veel voor. Her en der is een winkeltje, een restaurantje en een barretje. Er is een klein marktje te vinden waar leuke souvenirtjes te lopen zijn.
Rondreis van mijn dromen: Las Terrazas Cuba
Mijn reis in het binnenland ging nog even verder naar Las Terrazas. Onderweg zag ik veel lifters langs de weg. Ze doen er alles aan om mee te mogen met een auto, tractor, bus of zelfs iets dat lijkt op een veewagen. Soms staan staan ze wel vier uur te wachten totdat ze met iemand mee kunnen rijden. Hoe verder je naar het binnenland trekt, hoe meer lifters je tegenkomt. In het binnenland is veel armoede en niet iedereen kan zich een auto veroorloven. Bovendien is het openbaar vervoer in Cuba erg slecht.
Voordat ik in Las Terrazas aankwam, maakte ik een stop bij de Soroa waterval. De wandeling er naartoe was redelijk stijl en warm, door de jungle heen. Doordat het het droge seizoen was, had de waterval niet veel water, maar was daarom niet minder mooi.
Las Terrazas is kleine, groene en zelfvoorzienende oase waar natuurliefhebbers echt hun hartje kunnen ophalen.
Overal zijn tropische flora en fauna te zien. Ook dit gebied is uitgeroepen tot UNESCO Biosfeerreservaat. Het dorpje dorpje Las Terrazas is gebouwd op terassen. Deze zijn vroeger aangelegd voor koffieplantages.
Een van deze voormalige koffieplantage heb ik bezocht, waar ik uitleg kreeg over hoe koffie vroeger gemaakt en vervoerd werd. De gids op de plantage liet de overblijfselen van barakken zien waar vroeger de plantageslaven sliepen. Tien tot twaalf mensen sliepen samen op twaalf vierkante meter. Mannen en vrouwen samen, zodat er gratis ‘nieuwe slaven’ ontstonden. Voordat ik terugkeerde naar het hotel hebben we nog een heerlijk ijskoffietje gedronken op Cubaanse wijzen. Natuurlijk was er ook nog genoeg tijd om te ontspannen en om lekker in m’n hangmat met standaard bij het hotel te liggen.
Wil je nog meer weten over mijn reis door Cuba, dan kun je hier klikken om verder lezen. Heel veel lees plezier!!
Mijn naam is Sanne. Op dit moment studeer ik journalistiek aan de Fontys Hogeschool voor Journalistiek in Tilburg. Schrijven, zoals hoort bij het vak journalistiek, is altijd al een van mijn passies geweest. Niet alleen schrijven; ik ben gek op reizen, dagjes weg en natuurlijk ook eten.
